به نام حضرت دوست
و اکنون به هنگامه ای نزدیک می شویم که
شاید هیچ گاه در گذر عمرمان این لحظات را نبینیم
شاید این آخرین ماه رحمتی باشد که بر سر سفره رحمت الهی نشستیم
امشب ( شب جمعه ) آخرین شبی هست که دل بی قرارمان یک بار دیگر اشک خواهد بارید
و از آن حضور بیکران برای یک مهمانی دیگر وعده خواهد گرفت؛
وعده ای سبز ، برای ضیافت بهشتی ، ضیافت دوست.
پس
بدرود ای همدم ما که چون بیایی، شادمانی و آرامش بر دل ما آری و چون بروی، رفتنت وحشت خیز است و تالم افزای .
بدرود ای همسایهای که تا با ما بودی، دلهای ما را رقت بود و گناهان ما را نقصان .
بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها، ای ماه سرشار از اعمال شایسته بندگان خداوند.